Η ασθένεια τείνει να αλλοιώσει την εικόνα του ατόμου για

το σώμα του.

Προκαλεί αλλοτρίωση του ατόμου από το σώμα του,

δημιουργώντας την αίσθηση ότι το σώμα του δεν είναι αυτό

που προσδοκούσε να είναι, κάνοντας το άτομο να πιστεύει

πως γέρασε πριν από την ώρα του με αποτέλεσμα ο

ασθενής να γίνεται δυσκίνητος, υποτονικός και ουσιαστικά

απών από τη ζωή και τη δράση.

Το άτομο που ασθενεί είναι δυνατό να βιώνει την εμπειρία

της αναστολής της ύπαρξης και της ακεραιότητας του

αναβάλλοντας κάθε στόχο και σχέδιο για ένα

μεταγενέστερο χρόνο θέτοντας το χρόνο της

αποκατάστασης σαν σημείο αναφοράς για οποιαδήποτε

επίτευξη στόχου.

Το βλέμμα στρέφεται στο υγιές μέλλον απουσιάζοντας από

το παρόν που το σώμα ασθενεί …

Το βλέμμα που χάνεται στο αχανές και άμορφο μέλλον …

Συνθήκη και πλαίσιο που απομυζεί ενέργεια από τη δράση

και τη συνεργασία για την ίαση.

Ε. Γεωργακόπουλος Φυσιοθεραπευτής – Ψυχοθεραπευτής Gestalt