Έμαθες να φεύγεις …

Φεύγεις…

που πας ;

Για που ταξιδεύεις;

που χάνεσαι ;

Εσύ και το είδωλο σου να ισορροπείτε σε μια γραμμή

καλά λοξευμένη …

Καλογυαλισμένη…

να σε οδηγήσει που άραγε;

Στο αλλού και στο πουθενά …

Στο τώρα , στο πριν και στο μετά ….

Κάθε ταξίδι και ένας γυρισμός στο εδώ ….

Κάθε ταξίδι και μια διαφυγή από αυτό που δεν αντέχεις …

Από όλα αυτά και αυτούς που δε σε καταλαβαίνουν γιατί

δε μπορούν , δε θέλουν ή δε θες να σε καταλάβουν …

Που να εξηγείς και τι να λες …

Δικιά σου η γραμμή , δικό σου το ταξίδι , ευθύνη σου η

ισορροπία …

Προσπαθώντας να ανιχνεύσεις τη συνάντηση με την

εικόνα σου …

Εικόνα … ποιά εικόνα άραγε ;

Αυτή που δημιούργησες εσυ για σένα ή την άλλη ;

Αυτή που δημιούργησαν οι άλλοι για σένα ;

Και τελικά από τι φεύγεις ;

Ποιον εαυτό γυρεύεις ;

Ότι πιο κοντινό σε σένα είσαι εσύ και μόνο εσύ…

Σε ποιά γη είναι η ξενιτιά σου ;

Πρόσφυγας στην ίδια σου τη γη …

Είσαι τελικά το εδώ και το αλλού …

Στάσου … δες και αφουγκράσου … το ταξίδι σου το πιο

μακρινό , η πιο μεγάλη σου φυγή είσαι εσύ …

Ε. Γεωργακοπουλος Φυσιοθεραπευτής – Ψυχοθεραπευτής Gestalt