Η μέρα αρχίζει σιγά σιγά να ξαποσταίνει… έτοιμη να αποσυρθεί δίνοντας στη σκυτάλη στην επόμενη και να περάσει και αυτή στην ιστορία. Το βλέμμα μου αρχίζει να τριγυρνά ανάμεσα στα σκάφη που κείτονται αφημένα στα βάζα… Εκεί που κρατιούνται με ασφάλεια από τις κοιλιές τους… τα ύφαλα… και αφήνονται να φροντιστούν… Σα τα μωρά που παραδίδονται όταν τους χαϊδεύεις τη κοιλιά… Σε αυτούς που ξέρουν … Συνεχίστε την ανάγνωση Χάζεψα από το μπαλκόνι ξύλινα σκαριά