Και πάλι ο δρόμος προς νέα ταξίδια είναι ανοιχτός…

Η θάλασσα ήρεμη αφήνεται να λουστεί στο φως του φεγγαριού…

Και εσύ κάθεσαι στην άκρη της, εκεί που το νερό μια χαϊδεύει τη στεριά και μια τραβιέται πίσω…

Λες και διστάζει, λες και είναι αναποφάσιστη…

Σα και εσένα… Να ξεκινήσεις για πέλαγα ανοιχτά ή να μείνεις στην ασφάλεια του χώματος που πατάς… ;

Το χώμα είναι το γνωστό, η ασφάλεια χωρίς όμως να σε γεμίζει ικανοποίηση…

Η θάλασσα μπροστά είναι το άγνωστο που υπάρχει πιθανότητα να σου δώσει αυτό που χρειάζεται η καρδιά σου για να χτυπήσει πάλι κατακόκκινη…

Κανείς και τίποτα δε μπορεί να σου εγγυηθεί το ελάχιστο…

Το μόνο στο οποίο μπορείς να στηριχτείς και να εμπιστευτείς είναι ο ίδιος σου ο εαυτός …

Το να αφήσεις το γνωστό θέλει δύναμη, το να αναζητήσεις το νέο θέλει θάρρος και ελευθερία…

Ε. Γεωργακοπουλος Φυσιοθεραπευτης – Ψυχοθεραπευτής Gestalt