Σχέσεις,Ψυχογραφήματα,Ψυχολογία

“The Oracle Within” – Dick Sutphen

Πολλές φορές εξαρτάται από την αντιληπτικότητά μας, τον τρόπο που σκεφτόμαστε ή νιώθουμε εμείς η …ελευθερία μας!

2 σκέψεις σχετικά με το ““The Oracle Within” – Dick Sutphen”

  1. Καλημέρα και σε ευχαριστώ!!

    Και μια ακόμη σχετική ιστορία!!

    Ο γιγάντιος, μεσήλικας πια ελέφαντας επιδείκνυε τη δύναμή του και το βάρος του, και οι ακροβάτες εκτελούσαν διάφορα νούμερα στην πλάτη του.

    Ήταν μια θεαματική παράσταση στο τσίρκο, που πραγματικά μάγεψε τον κ. Δημήτρη και την οικογένειά του, και έτσι, στο τέλος της θέλησε να πάρει τον μικρό του γιό να πάνε να συγχαρούν τον θίασο από κοντά, αλλά και να δουν τα διάφορα ζώα, ιδίως τον γιγάντιο ελέφαντα που είχαν τόσο πολύ θαυμάσει.

    Πηγαίνοντας πίσω απ’τη σκηνή, βρίσκει μερικούς από τους ακροβάτες και τον ιδιοκτήτη του τσίρκου, καθώς και τον γκρίζο ελέφαντα που προεξήχε πάνω απ’τις μικρότερες σκηνές και καμαρίνια. Όταν τον πλησίασαν, όμως, είδαν κάτι που τους άφησε άφωνους.

    Το μοναδικό πράγμα που κρατούσε αυτόν τον γίγαντα στη θέση του για να μη το σκάσει, ήταν μια μεγάλη αλυσίδα δεμένη σε ένα πασσαλάκι σφηνωμένο στο έδαφος.

    Ήταν πολύ μικρό για το μέγεθος του ελέφαντα, και έχοντας δει όλα αυτά τα νούμερα με την επίδειξη της δύναμής του προηγουμένως, ξεκάθαρα θα μπορούσε να το σπάσει και να απελευθερωθεί. Δεν μπορούσε να το χωρέσει ο νους του.

    Καθώς ο κ. Δημήτρης επεξεργαζόταν όλα αυτά, πρόβαλλε ο εκπαιδευτής του ελέφαντα απ’τη σκηνή του και κατευθύνθηκε προς το μέρος τους.

    -“Τι κάνετε εκεί;” τους φώναξε.

    -“Ήρθαμε να σας συγχαρούμε, και ο μικρός από δω -δείχνοντας τον γιο του- ήθελε να δούμε τα ζώα από κοντά! Μόνο που έχω μία ερώτηση…” και δείχνει προς τη μεριά του ελέφαντα.

    Ο εκπαιδευτής του τον κοιτάει γεμάτος απορία, και όταν καταλαβαίνει, σκάει στα γέλια.

    -“Απορρείτε γιατί δένουμε τον Ντάμπο σε ένα πασσαλάκι που άνετα θα μπορούσε να ξηλώσει και να το σκάσει; Μας έχουν ρωτήσει πολλοί.”

    -“Ναι, γιατί κάθετε και δε φεύγει;”

    -“Είναι πολύ απλό: Από όταν είχε πρωτογεννηθεί, μικρό ελεφαντάκι, το δέναμε σε αυτόν το συγκεκριμένο πάσσαλο. Ήταν μικρούλης τότε, και όση δύναμη και να έβαζε δε μπορούσε να το σκάσει. Προσπαθούσε, ξανά και ξανά, πρωί βράδυ, για εβδομάδες και μήνες, και ξανά, αραιά και πού, τα πρώτα χρόνια. Όμως έβλεπε ότι δεν μπορούσε να απελευθερωθεί και ήταν μάταιος κόπος.

    Μετά από λίγο καιρό έμαθε πως το πασσαλάκι αυτό είναι δυνατότερο απ’τον ίδιο. Το αποδέχτηκε σιγά σιγά, και σταμάτησε να προσπαθεί να απελευθερωθεί.

    Στη συνέχεια έκανε φίλους, τα άλλα ζώα και εμάς, και σταμάτησε να θέλει τόσο πολύ να φύγει.

    Μετά από τόσα χρόνια, στο μέγεθος που είναι τώρα και με την απίστευτη δύναμη που είδατε ότι έχει, θα μπορούσε άνετα να τα σπάσει όλα και να φύγει.

    Όμως, ακόμα πιστεύει ότι το πασσαλάκι είναι πέρα απ’τα όρια της δύναμής του, γιατί έτσι έμαθε από μικρός… Και πιστεύει ότι δεν μπορεί να απελευθερωθεί. Και εμάς μας συμφέρει αυτό.”

    Απάντηση

  2. Ακριβώς!!!
    “Ο αλυσοδεμένος ελέφαντας”, Χόρχε Μπουκάι, επίσης, μία ιστοριούλα πολύ διδακτική πάνω στο πως φτιάχνουμε τους δεσμούς μας!

    Απάντηση

Απάντηση