Πανελλήνιες εξετάσεις: Πώς θα πάνε όλα καλύτερα

Έχουμε και φέτος πανελλήνιες εξετάσεις – για δεύτερη φορά στην οικογένεια, η κόρη μου τώρα. Και παρότι δεν ζούμε σε «ρυθμούς πανελληνίων», μικρό άγχος, μια αγωνία, ένα «ουφ, να τελειώνουμε» υπάρχει. Θα έλεγες ότι αφού το έχουμε ξαναπεράσει -και επιμένω στον πληθυντικό, γιατί θέλοντας και μη, όσο χαλαρή κι αν είσαι, τελικά εν μέρει τις πανελλήνιες τις περνάει όλη μαζί η οικογένεια όπως είναι τα πράγματα στη χώρα μας- θα είμαστε πιο cool.

Δεν ισχύει αυτό, θα σου πω καλή μου φίλη, γιατί όπως από τη στιγμή που γεννιέται κάθε παιδί είναι διαφορετικό, έτσι παραμένει σε όλη του τη ζωή – και προφανώς όταν ζορίζεται μπροστά σε ένα ορόσημο όπως είναι οι πανελλήνιες εξετάσεις.

Γι’ αυτό και επιστράτευσα την ψυχοθεραπεύτρια Μαρίνα Μόσχα, που έχει ασχοληθεί πολύ με τα παιδιά, να μας βοηθήσει κι εσένα κι εμένα με μερικές συμβουλές για τους γονείς που τα παιδιά τους δίνουν Πανελλήνιες φέτος.

Ποιες είναι μερικές συμβουλές που δίνει η Μαρίνα Μόσχα σε εμάς στους γονείς;

Δεν μεταφέρω στο παιδί μου το δικό μου άγχος: όσο είναι βέβαια δυνατόν, εφόσον το άγχος πολλές φορές πλανάται στην ατμόσφαιρα όπως ένα δυνατό άρωμα!
Εμψυχώνω με τον τρόπο μου την προσπάθεια: αναγνωρίζω την προσπάθεια που έχει κάνει μέχρι τώρα και του το υπενθυμίζω, ενώ αποφεύγω να κάνω σχόλια του τύπου: «δεν πειράζει αν δεν τα καταφέρεις…» είναι σαν να του ακυρώνω όλη του την προσπάθεια και βέβαια, γνωρίζει πολύ καλά και εκείνο ότι πειράζει!
«Ακούω» πως αισθάνεται: χωρίς να «τρομάζω» αν μου πει ότι φοβάται ή ότι είναι πολύ αγχωμένο. Αντίθετα, το ακούω υπομονετικά και προσπαθούμε μαζί να διαχειριστεί τα δυσφορικά του συναισθήματα. Πολλές φορές, το να μιλήσουμε και μόνο γι’ αυτό που μας ανησυχεί και να έχουμε δίπλα μας ένα καλό αυτί να μας ακούσει, χωρίς να πει τίποτα, φτάνει!
Δεν το συγκρίνω με τα αδέλφια του ή με άλλα παιδιά: εσάς σας αρέσει να σας συγκρίνουν με άλλους ανθρώπους; Ούτε και στο παιδί σας αρέσει αυτό, μάλιστα, του δείχνετε πως δεν το αποδέχεστε και πως δεν είναι αντάξιο των προσδοκιών σας!
Μεγάλες προσδοκίες: πολύ δύσκολη η διαχείρισή τους! Προσοχή, μην περιμένετε από το παιδί σας να ολοκληρώσει ότι εσείς δεν καταφέρατε για να βγάλετε τα δικά σας απωθημένα!
Κατανοώ ότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός: που σημαίνει ότι αντιδρά και διαφορετικά. Αν λοιπόν εσείς λειτουργείτε καλύτερα υπό πίεση, δεν σημαίνει πως το ίδιο κάνει και το παιδί σας!
Αποδέχομαι την πιθανή αποτυχία: όλα είναι μέσα στη ζωή μας, όπως και το να μην περάσει εκεί που θέλει ή και καθόλου! Σε αυτή την περίπτωση χρειάζεται λοιπόν να του πείτε πως είστε δίπλα του και πως αν θέλει, μπορεί να ξαναπροσπαθήσει του χρόνου! Για εσάς δεν αλλάζει κάτι στο πως νιώθετε απέναντί του, ούτε και χαρακτηρίζεται φυσικά από αυτό!
Αποδέχομαι και εναλλακτικές: σίγουρα δεν είναι και το τέλος του κόσμου, αν δεν περάσει στις Πανελλαδικές εξετάσεις! Άλλωστε, δεν μπορούν όλοι να γίνουν επιστήμονες! Σκεφτείτε πόσο δύσκολο είναι να βρείτε έναν υδραυλικό για παράδειγμα και πόσο τον πληρώνεται για να σας φτιάξει το καζανάκι! Σκεφτείτε λοιπόν, τι εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν, διαφορετικά επαγγέλματα, άλλες σχολές, έως και μιας ακόμη προσπάθειας…
Ηρεμία, υπομονή, στήριξη και φροντίδα: νομίζω δεν χρειάζεται καμία επεξήγηση!