Καλώς ήρθες στον δικό μας τόπο συνάντησης όπου θα μοιραστούμε «κομμάτια του εαυτού μας», χαμόγελα, απορίες, δημιουργία, έμπνευση, ότι μας αρέσει, μας αφορά και μας αγγίζει…
Από καιρό στριφογύριζε στο μυαλό μου η ιδέα να φτιάξω κάτι «ζωντανό», ένα «δικό μας blog» χωρίς να γνωρίζω όμως τι ακριβώς θέλω και πώς να το κάνω.
Έτσι, στην αρχή, άρχισα να ψάχνω δειλά δειλά τριγύρω, ανακαλύπτοντας πως όσο πιο πολύ έψαχνα, τόσο περισσότερο με συνάρπαζε η DIY εμπειρία και ωρίμαζε μέσα μου η σκέψη του «μαζί». Ναι, θέλω «μαζί» να κάνουμε πράγματα, να γίνουμε μία ομάδα, να μοιραστούμε, να γελάσουμε, να συγκινηθούμε…
Δεν σου κρύβω πως όταν ξεκίνησα να μαζεύω τα άρθρα μου και κάποιες σκέψεις που είχα σκόρπιες σε διάφορα χαρτιά, στο μυαλό μου επικρατούσε το «Εγώ και Εσύ», το «Εμείς». Ένιωθα σαν να καθόμαστε απέναντι, πίνοντας τον καφέ μας και συζητώντας, με τη διαφορά ότι οι λέξεις περνούσαν μέσα από τη γραπτή τους μορφή για να γίνουν λόγος, σαν ένα παιχνίδι! Ο ενικός, το μοίρασμα, η έμπνευση, ο αυθορμητισμός, η έκθεση, ο σαρκασμός και ο αυτοσαρκασμός, η γνώση, ο σεβασμός, το γέλιο αλλά και το δάκρυ… όλα αυτά που μας κάνουν να νιώθουμε αυθεντικοί, ζωντανοί, πως υπάρχουμε και πως δίνουμε αξία στη στιγμή…
Όπως καταλαβαίνεις λοιπόν, μέσα από όλη αυτή την αμφιθυμική μου πορεία τους τελευταίους μήνες, επικράτησε η ανάγκη μου να το τολμήσω. Να τολμήσω πρώτα από όλα «να πειραματιστώ και να μάθω» πως φτιάχνεται ένα blog, να «χαθώ» στον κόσμο του και να βρω ένα απλό και «καθαρό» περιβάλλον που θα γίνει ο τόπος συνάντησής μας.
Εδώ λοιπόν θα βρεις θέματα για την ψυχική υγεία, για τις σχέσεις και τις συναναστροφές με τους άλλους ανθρώπους. Θα μιλήσουμε για τις ερωτικές και σεξουαλικές μας σχέσεις αλλά και τα πιθανά τους προβλήματα (απιστία, διαζύγιο, κλπ), για τις σύγχρονες σχέσεις και γενικότερα όλες εκείνες που θα «φτιάξουμε» στο ταξίδι της ζωής μας… Θα μιλήσουμε για τη συμβίωση, το γάμο, την δημιουργία οικογένειας, την εγκυμοσύνη, τα παιδιά, τους εφήβους, τους παππούδες και τις γιαγιάδες… Θα δούμε πόσο δύσκολο αλλά και πόσο δυνατό ταυτόχρονα είναι να μεγαλώνεις ένα παιδί χωρίς την ύπαρξη ενός συντρόφου δίπλα σου… Ναι, θα μιλήσουμε για όλα αυτά που αγγίζουν τον ψυχικό μας κόσμο!
Θα μιλήσουμε όμως και για την καθημερινότητα, για κάποια tips ή μικρές συμβουλές της σωματικής μας υγείας και για καλύτερη ευεξία… Για μικρά πραγματάκια που μπορούν να μας «φτιάξουν την μέρα», όπως ένα καλό βιβλίο, ένα ωραίο τραγούδι…
Άφησα για το τέλος το καλύτερο κομμάτι του blog: «Μίλησε για σένα», «Να μου πεις (μας πεις) την ιστορία σου», εκείνο που θα μοιραστείς και εσύ, την συμβολή και συμβουλή σου, τις προτάσεις σου, την προσωπική σου εμπειρία, την απορία σου, το πρόβλημά σου, είτε απλά καταγράφοντάς το, είτε ζητώντας μία άλλη οπτική και γνώμη. Πάρε την «πένα» σου και έλα μαζί μας…
Καλωσόρισες λοιπόν!
Με λένε Μαρίνα, εσένα;
Ας γνωριστούμε…
Καλησπέρα Μαρίνα! Δεν σου κρύβω πως με ιντριγκάρισε ο τρόπος που μας προσκαλείς να γνωριστούμε. Απλά ζεστά εκθέτοντας τις ανησυχίες σου και την επιθυμία σου να μοιραστείς μαζί μας τις γνώσεις σου για μια καλύτερη και ποιοτική ζωή. Επειδή και σε μένα αρέσει το ψάξιμο και οι δυνατότητες που σου προσφέρει η τεχνολογία, αναφέρεις πως σε συναρπάζε η ιδέα της DIY εμπειρίας. ΤΙ σημαίνει αυτό; Πως μπορώ εγώ να συμβάλω στο κάλεσμα σου, ώστε η δική σου πένα να διαβαστεί οχι μόνο από τα ανήσυχα πνεύματα που είτε σε στιγμή αδυναμίας είτε γιατί θέλουν να λάβουν την επιπλέον γνώση που θα τους εξελίξει ένα βήμα παραπάνω θα έχουν την τύχη! να σε γνωρίσουν όπως εγώ μέσα από την ιδιότητα σου ως ψυχοθεραπεύτρια; Στην εποχή που ζούμε χρειάζεται να ακούγονται οι φωνές των ειδικών. Καλή επιτυχία λοιπόν, στο νέο σου ξεκίνημα, να επικοινωνήσεις με όλους εμάς μέσω του blog που δημιουργήσες
Στέλλα μου, σε ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου αλλά και την διάθεση να επικοινωνήσεις και εσύ, δίνοντας φωνή στις σκέψεις σου! Μπορείς να αναρτήσεις οτιδήποτε θέλεις στη στήλη “Μίλησε για σένα” ή “Να μας πεις την ιστορία σου!” Σκέψεις, συναισθήματα, ιστορίες, απορίες, ένα τραγούδι, μία φωτογραφία, μία ταινία, ένα βιβλίο, οτιδήποτε αισθάνεσαι ότι θα ενδιέφερε έναν άλλον άνθρωπο! Σκέψου λοιπόν, οτι βρίσκεσαι σε μια παρεούλα και απλά κάνεις μία όμορφη και χαλαρή συζήτηση, που άλλες φορές βέβαια μπορεί να πάρει πιο σοβαρή και σκουρόχρωμη απόχρωση και άλλες να είναι πιο αέρινη και χρωματιστή…
Xαίρομαι που καταφέρνω να επικοινωνήσω και εγώ μαζί σου !!
Θέλω όμως πρώτα να περιδιαβώ στις αναρτήσεις σου και θα επανέλθω!!
Καλώς βρεθήκαμε !!!
Καλώς όρισες λοιπόν!!! Και εγώ χαίρομαι!
Καλησπέρα Μαρίνα! Καλώς σε βρήκα! Όντως, η ιστοσελίδα σου έχει πρόβλημα ως προς την διεύθυνση. Είναι που πάτησα πριν το follow στην σελίδα σου μέσω αυτής που έδωσες στην Έφη και μέσα από τον κατάλογο των ιστοσελίδων που παρακολουθώ, σε βρήκα. Στα likes όμως, που έκανες μόλις προ ολίγου στις δημοσιεύσεις μου, με παραπέμπουν στην προβληματική διαγραμμένη διεύθυνσή σου και όχι σε αυτήν.. Kαλά, όσο για μένα, θα σε βλέπω στο email μου, για άλλα όμως, κοιταξέ το.
Σε ευχαριστώ πολύ για την ενημέρωση! Χαίρομαι για την γνωριμία μας, έστω και διαδικτυακά!
Κι εγώ χαίρομαι! Θα χαρώ να τα λέμε
Καλημέρα Μαρίνα!
Χαίρομαι που θα μπορώ να συζητώ διάφορα ψυχολογικά θέματα μαζί σου!
Επανέρχομαι αφού σε “διαβάσω”! 🙂
Γεια σου Μαρίνα και συγχαρητήρια για το υπέροχο αυτό βήμα που κάνεις στο νέο ξεκίνημα της ζωή σου.
Εγώ είμαι η Τόνια και το κύριο πρόβλημα μου είναι ότι έχω αλλάξει πάρα πολύ σαν άνθρωπος , Δεν έχω φίλους ,δεν νιώθω ευτυχία ,έχω μια πολύ όμορφη οικογένεια υγιέστατη !ευτυχισμένη !αλλά πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου ότι δεν είμαι εγώ ευτυχισμένη !!
Είναι μόνο μία καλή μαμά !!
Δεν ξέρω αν είναι συμπτώματα κατάθλιψης γιατί έχω περάσει και ξέρω πως νιώθεις πως είναι αυτή η παλιο κατάσταση …Πάντως νιώθω ένα αφόρητο
κενό. Δεν εργάζομαι και είμαι μητέρα δύο παιδιών ! Ένα κοριτσάκι πέντε χρονών και ένα αγοράκι ενάμιση! Ο θεός με έχει ευλογήσει με έναν υπέροχο σύζυγο που με βοηθάει στα πάντα δεν υπάρχει στιγμή που να μη μου παρέχει ότι του ζητήσω Και δεν μιλάω για το οικονομικό κομμάτι μιλάω για το ψυχολογικό και για την βοήθεια του σπιτιού και των παιδιών !! Το πρόβλημα μου είναι όπως καταλαβαίνεις καθαρά προσωπικό με τον εαυτό μου δεν τα ‘χω βρει δεν είμαι καλά πότε άλλωστε δεν τον αγάπησα 😪 Είμαι ένα κορίτσι που έχω φτάσει τα 102 kg άλλο ένα πρόβλημα γιγαντιαίο και ακατόρθωτο γιατί φυσικά δεν θέλω να μπω καν στη διαδικασία ούτε γυμναστικής ούτε διαιτας -δεν έχω κανένα χόμπι και δεν υπάρχει καθόλου επιθυμία,διάθεση και χρόνος για τα παραπάνω. Όποτε έχω αφεθεί στην τύχη μου η στην μοίρα μου και περιμένω να περάσουν τα χρόνια να μεγαλώσουν τα παιδιά μου για να μπορώ πια να βγαίνω με τον άντρα μου να κάνουμε όλοι μαζί ένα ήρεμο ταξίδι να ζήσω κάποιες ευτυχισμένες στιγμές πιο ανέμελες χωρίς άγχος πολύ χωρίς τρέλα και ίσως βρω τότε το χρόνο να κάνω κάτι για τον εαυτό μου!!
Σας ευχαριστω για όσες με διαβάσατε.
Μαρίνα σ’ ευχαριστώ για το χρόνο σου και ελπίζω να εβγαλες συμπεραςμα για το τι εστί ΤΟΝΙΑ .
Τόνια μου χαίρομαι για την γνωριμία μας, λυπάμαι όμως που σύμφωνα με αυτά που γράφεις, νιώθω σαν να έχεις παραιτηθεί από το δικαίωμα να νιώθεις πιο όμορφα! Δεν λέω, η ζωή έχει και τις δυσκολίες της, χρειάζεται όμως να προσπαθούμε για κάτι καλύτερο όσον αφορά τον εαυτό μας! Γράφεις οτι έχεις περάσει κατάθλιψη, πως την ξεπέρασες; Μήπως χρειάζεται και πάλι να δεις ειδικό και να μιλήσεις γιααυτά που νιώθεις οτι έχεις μέσα σου και σε “τρώνε” σιγά σιγά; Μήπως είναι καιρός να δεις και τα δικά σου τα “θέλω”; Η παραίτηση είναι εύκολη αλλά έχει κόστος ψυχικό και σωματικό, όπως και εσύ αναφέρεις (το βάρος σου) που σιγά σιγά μπορέι να σου δημιουργήσει και πρόβλημα υγείας.Το να αφήνεσαι έτσι απλά και να περιμένεις από τον χρόνο να σου φέρει κάτι πιο όμορφο μέσα σου είναι απλά μία δικαιολογία και παραίτηση. Είναι λυπηρό να αφήνεσαι σαν φυλλαράκι στον άνεμο να σε πάει όπου θέλει, ενώ θα μπορούσες να δεις τι χρειάζεσαι…
an our blog is a splendid idea!
best regards, good afternoon
Antonio
Καλησπέρα καλώς σε βρήκα!
Σαν Κοινωνική Λειτουργός καταλαβαίνεις πως το blog σου θα γίνει ένας αγαπημένος προορισμός! Θα χαρώ να τα λέμε.
Καλή συνέχεια με δύναμη και χαμόγελο!
https://pause-theblog.blogspot.com/
Σε ευχαριστώ! Και εγώ θα χαρώ να συναντιόμαστε και να τα λέμε!
Καλή συνέχεια…
Γεια σας, συγχαρητήρια για το ωραίο σας blog!
Ένα προβληματισμό έχω και θα ήθελα την συμβουλή σας αν γίνεται. Έχω διδυμάκια 2 ετων κοριτσάκια. Παίζουν πολύ όμορφα μαζί, σπάνια μαλώνουν. Η μια είναι λίγο ανταγωνιστική και συνεχώς κοιτάει τι κάνει η άλλη για να την μιμηθεί. Μάλλον επειδή η άλλη είναι λίγο πιο μπροστά επικοινωνιακά. Φέτος άρχισαν για δεύτερη χρονιά το σχολείο και δυο δασκάλοι μας συμβούλεψαν να πάνε σε διαφορετικές τάξεις γιατί έχουν περισσότερα οφέλη. Εσείς τι λέτε από την εμπειρία σας? Πάντως δεν είναι από τα παιδιά που είναι κολλημένα η μια με την άλλη. Είναι μια απόφαση που θα ακολουθήσουμε και στα επόμενα χρόνια γιαυτό με αγχώνει….
Ευχαριστώ πολύ…
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια και την εμπιστοσύνη σας!
Τα διδυμάκια είναι ένα κεφάλαιο ολόκληρο, καθώς από τη στιγμή που γεννιούνται είναι μαζί και παλεύουν ή ανταγωνίζονται στην ουσία την αγάπη του γονιού! Όταν μάλιστα η μαμά τα ντύνει με τα ίδια ρουχαλάκια για παράδειγμα, προσπαθούν να διαφοροποιηθούν το ένα από το άλλο με διάφορους τρόπους για να νιώσουν ξεχωριστές οντότητες!
Λογικό λοιπόν να ξεκινά και ο ανταγωνισμός τους σχετικά νωρίς. Και ένα σημείο είναι το σχολείο και ποιο διδυμάκι θα είναι καλύτερο ή μεγαλώνοντας ποιο θα πάρει τους καλύτερους βαθμούς, θα είναι πιο αγαπητό, πιο κοινωνικό κλπ.
Τώρα για το αν θα τα χωρίσετε, οι γνώμες αν και είναι υπέρ αυτού διίστανται καθώς, από τη μία είναι αρκετά τα πλεονεκτήματα (διαφοροποίηση, μικρότερος ανταγωνισμός, μεγαλύτερη κοινωνικοποίηση) από την άλλη είναι και λίγο βίαιος αυτός ο διαχωρισμός, κυρίως αν ο ένας δάσκαλος είναι “πιο καλός” από τον άλλον για παράδειγμα…
Το τι θα κάνετε εξαρτάται από εσάς. Παρατηρήστε αν τους δίνετε την ευκαιρία να διαφοροποιηθούν, αν τα αντιμετωπίζετε το ίδο χωρίς διαχωρισμούς, αν ενώ αναγνωρίζετε κάποιο θετικό σημείο στο ένα, αντίστοιχα βρίσκετε και κάποιο στο άλλο και ας είναι διαφορετικό…
Δεν είναι εύκολο να είστε μαμά διδύμων, κυρίως αν είναι πανομοιότυπα! Δείτε τη συμπεριφορά τους και ανάλογα θα πράξετε…
Με εκτίμηση
Μαρίνα
Καλημέρα Μαρίνα συγχαρητήριά για το blg.
Έχω ένα μεγάλο οικογένειακο πρόβλημα είμαι 32χρονον παντρεμένος με ένα παιδί κοριτσάκι 3χρονον, η γυναίκα μου είναι 39χρονον είμαστε παντρεμένη εδώ και 4 χρόνια. Έχει περίπου ένα εξάμηνο που η γυναίκα μου, μου λέει ότι τα σηναισθημα τα της για έμενα εξασθενούν και ότι πάμε για διαζύγιο είμαι τρελά ερωτευμένος μαζί τις δεν ξέρω τι να κάνω για να σώσω ότι σώνεται. Δεν υπάρχει μιχια από μέρους μου και πιστεύω ούτε και από αυτήν.
Σε ευχαριστώ Θοδωρή,
Αναφέρεις πως τα αισθήματά της για εσένα εξασθενούν, σου είπε το λόγο; Χρειάζεται να μιλήσετε ανοιχτά και να δείτε τι συμβαίνει. Αν δεν μπορείτε να το διαχειριστείτε μόνοι σας, η βοήθεια ειδικού θα σας βοηθήσει να δείτε αν μπορείτε να τα βρείτε και να συνεχίσετε να είστε μαζί ή όχι.
Μπορείς να της το ζητήσεις ως μία τελευταία προσπάθεια, σε περίπτωση που και εκείνη είναι μπερδεμένη …
Καλώς σε βρήκαν Μαρίνα!
🙂🙂🙂
Καλημέρα! Πολύ αξιόλογο το blog σας! Σας ακολουθήσαμε, αν θέλετε ακολουθήστε μας και εσείς! Να είστε καλά! http://www.eatdessertfirstgreece.com
Σας ευχαριστώ πολύ! Βεβαίως, να είστε καλά και καλή συνέχεια!
Εμείς σας ευχαριστούμε, να είστε καλά!